گفتاری ماندگار از شهید مظلوم آیت الله بهشتی پیرامون بسترهای تاریخی نهضت امام حسین علیه السلام؛ «ألا ترون أن الحق لا یعمل به و أن الباطل لا یتناهی عنه؟»، نمی بینید کسی به حق عمل نمی کند و کسی از باطل خودداری نمی کند و از گناه خودداری نمی کند؟ بعد فرمود: «اعلام میکنم از همینجا وضع عوض شد، هر مرد با ایمانی باید از حالا خودش را برای مرگ آماده کند و مشتاق لقاء خدا باشد. اما من که پیشوای شما هستم، مرگ را برای خودم خوشبختی جاودان می بینم و زندگی و هم زیستی با ستمگران را مایه ی تیرگی دل و جان.» از این جا پایه و اساس عوض شد…
حضرت از وسط راه قیس بن مسهر صیداوی را فرستاده بود به کوفه که حرکت امام را اطلاع بدهد و قیس به دست عمّال ابن زیاد گرفتار شد و کشته شد … در بین راه امام خطابه ای خواند. بعد از حمد و ثنای الهی چنین فرمود:
«حوادث اینطور است که می بینید. این حوادث اینجور رخ داده، وضع عوض شده بطور کلی. وضع محیط عوض شده، خوبی ها پشت کرده به مردم، تلخیها مستدام و پیگیر شده، یک ته مانده ای از این کاسه ی زندگی مانده، زندگانی پست بی ارزشی است، مثل چراگاه آفت زا، [چیزی] بیشتر از آن باقی نمانده.»
بعد می خواهد اعلام کند چرا؟ چرا از نظر امام حسین زندگی دنیا و محیط این قدر فاسد شده؟ چون نان امام حسین توی روغن نیست؟ چون زندگی امام تأمین نیست؟ نه! زندگی امام حسین تا آخرین لحظات با بهترین وجه تأمین میشده. چرا پس زندگی بر امام حسین تلخ است؟ به کام امام تلخ است؟ «ألا ترون أن الحق لا یعمل به و أن الباطل لا یتناهی عنه؟»، نمی بینید کسی به حق عمل نمی کند و کسی از باطل خودداری نمی کند و از گناه خودداری نمی کند؟ بعد فرمود: «اعلام میکنم از همینجا وضع عوض شد، هر مرد با ایمانی باید از حالا خودش را برای مرگ آماده کند و مشتاق لقاء خدا باشد. اما من که پیشوای شما هستم، مرگ را برای خودم خوشبختی جاودان می بینم و زندگی و هم زیستی با ستمگران را مایه ی تیرگی دل و جان.» از این جا پایه و اساس عوض شد.
